Oczekiwanie...

Miałam coś ważnego napisać, ale chyba urwał mi się wątek. Muszę odstawić malowanie na kilka dni i Anioły cierpliwie przeczekają ten czas. Myślę... jak tu szybko zrobić wszystkie "konieczne" rzeczy i usiąść do malowania... Niepokoi mnie milczenie Aniołów... Lubię, gdy mnie poganiają i szepcą w mojej głowie a tu cisza... jakby wiedziały, że mają poczekać :)

Pierwszy etap...

Rozmalowane płótno 160/110 cm... Dla mnie wyzwanie. Na początku przez dwa tygodnie przenosiłam je z miejsca na miejsce wiedząc, co i jak mam tam namalować ale nie mogłam się do tego zabrać... Teraz pierwsze "ślady" pędzla uformowały kształty, zamysł, rozmieściły twarze i skrzydła... ale to dopiero szkic. Całe mnóstwo pracy przede mną. Teraz zbieram energię. Dzisiejszy dzień to jak "cisza przed burzą". Podchodzę do płótna, przyglądam mu się, rozmawiam z nim (nie żartuję, można rozmawiać z obrazem), potem odchodzę i... myślę, zbieram siły. Jutro tą energię zamienię na formę, kolor... i przekaz... Osobiste wyzwanie...
Odsłona 1, co też przyniesie ciąg dalszy...

W przerwie...

Kocham życie... Nawet gdy śnieg i noga boli... i tyle spraw i problemów gdzieś atakuje moją głowę jak natrętne muchy... Ale to tylko muchy. Życie to wzruszenie, gdy patrzę w niebo, gdy uśmiecham się widząc figlarne oczy moich kotów, to tęsknota za bliskimi, wspomnienie miłości, oczekiwanie na nią. Życie to każde uderzenie serca. "Zobaczyć wszechświat w ziarnku piasku a nieskończoność w godzinie"... A może nawet w sekundzie...?
Chyba kupię sobie dyktafon, bo pisanie nie nadąża za myślami. Zaczynam skupiać się na budowie a później na błędach, a myśl jest już minuty świetlne z przodu i nijakim sposobem nie mogę jej dogonić... To jest dzień... to jest noc... to jest mój czas mikroskopijnie mały w obliczu wszechświata i jednak jedyny....