Portrety...

W malowaniu portretów jest trudność zupełnie nieformalna. Już nie tylko muszę wiedzieć jakie kolory, jak ubrać formę białego płótna by zagrała, zaśpiewała i miała... nieśmiertelność. Muszę dotrzeć do oczekiwań i wyobrażeń o tym, co ma powstać, a nie są to moje oczekiwania. Zanim położę pierwszą kreskę i pierwszy kolor czuję napięcie... jak zacząć, co wybrać, jaką pójść drogą. Później już jest jak w piosence... melodia mnie niesie, mimo, że każdy następny etap to też wybory i decyzje. Czasami muszę coś zamalować, zmienić, bo droga okazała się błędna. Ale efekt musi zadowolić nie tylko mnie. Z tego też powodu chyba trudniej malować portrety. Gdy maluję "moje" Anioły słucham tylko tego, co mi One mówią, jak śpiewają i jak mi się pokazują. Malowanie staje się rozmową z nimi... Czasami żartuję, że One same to namalowały a ja tylko trzymałam pędzle. Malując portret moja wyobraźnia biega od pędzla do głosów poza moją myślą by usłyszeć inne myśli. Wyzwanie...

Portret Małej Księżniczki z Tęczowym Konikiem takim właśnie był wyzwaniem. Myślę, że podołałam, chociaż pewnie za miesiąc namaluję ten portret inaczej...